Pierwsze zdanie książki powinno budzić zaciekawienie, intrygować, zapowiadać całe spektrum emocji towarzyszących czytaniu dobrego tekstu, dawać przedsmak obiecującej lektury. Pierwsze zdanie powinno pociągać za sobą akapit, stronę, rozdział, które intensyfikują naszą uwagę. Które powodują, że na czas czytania stapiamy się z bohaterem i jego przeżyciami, z napięciem podążając za kolejnymi krokami tej postaci. Tak właśnie rozpoczyna się najnowsza książka Gabriela P. Oleszka – „I nie ma na takiego siły”.

Główny bohater, Paweł Olszyna, jest licencjonowanym detektywem, który na co dzień trudni się rozwiązywaniem zagadek nie dających zbyt wielkiego pola do dedukcyjnych popisów. Nieoczekiwanie trafia w środek skandalicznej sprawy, w którą może być zamieszany sam prezydent Zawada. Czy człowiek piastujący najwyższe stanowisko w państwie rzeczywiście jest uwikłany w pijacką zabawę podczas której doszło do pobicia zaproszonej dziewczyny?

Podążając za narratorem otrzymujemy niebanalną fabułę, bez nagromadzenia zbędnych opisów, bogatą w dialogi uwiarygadniające zdarzenia i wywołujące aurę niepokoju o losy detektywa. Język powieści nie jest spiętrzeniem niepotrzebnych figur stylistycznych czy grą literacką z czytelnikiem. Język, którym operuje autor, przenosi nas w samo centrum wydarzeń. Pozwala na dotrzymanie kroku bohaterowi w rozwiązywaniu detektywistycznych łamigłówek.

Sposób prowadzenia narracji można śmiało porównać do filmowych kadrów. Opisy zdarzeń przedstawione wprawnym, plastycznym piórem, mogłyby być osnową scenariusza obiecującego filmu sensacyjnego. W ramach pauzy przed następnym budzącym napięcie wydarzeniem, otrzymujemy humorystyczny akcent jak przykład miejscowego cwaniaczka, „obrzępa” - który nie chcąc zdradzić personaliów swojego klienta, zasłania się ustawą o ochronie danych osobowych. Kolejnym budzącym uśmiech komentarzem do rzeczywistości są kelnerki blokujące ministerstwo w celu uzyskania wyższych napiwków.

Autor świadomie i żartobliwie odwołuje się do świata popkultury. Uwidacznia się to chociażby w zachowaniu bohatera, który wykonuje zdjęcia z ukrycia w taki sposób, jaki wcześniej zaobserwował na filmach. Ochroniarze ze świty prezydenta są przyrównani do bohatera popularnego w latach dziewięćdziesiątych filmu Bodyguard, a z kolei z zabawy organizowanej przez Zawadę dobiegają dźwięki niezmiennie modnego przeboju Jennifer Lopez.

Gabriel P. Oleszek, który jest błyskotliwym obserwatorem rzeczywistości, nie wikłając się w ocenę politycznych wydarzeń, trafnie spostrzega, że niekiedy ujawnienie nawet najmroczniejszych spraw nie może zaszkodzić, bowiem może być to odebrane jako prowokacja i przydaje jedynie sympatii osobom w ten sposób pomówionym.

Miłym akcentem, który należy przypomnieć domykając już ocenę książki, jest wyprawa do świata sprzed dekady, a może już właściwie sprzed kilkunastu lat, w którym Paweł Olszyna dopiero oswaja się z telefonem komórkowym, a swoje auto BMW 7 opisuje ze szczególnym sentymentem.

I nie ma na takiego siły – chociaż tytuł i pojawiające się w tekście zdanie odnosi się do prezydenta, to jednak z pełnym przekonaniem możemy je przyjąć jako komentarz postawy głównego bohatera. I nie ma na takiego siły. Paweł Olszyna rozwikła każdą zagadkę. Pozostaje nam mieć nadzieję, że będziemy jeszcze uczestniczyć w dalszych przygodach tego błyskotliwego detektywa.

Katarzyna Włodarczyk

Książka ukazała się w Wydawnictwie Koziorożec, 2013

zamówienia na książkę można kierowac telefonicznie:

numer  606 107 650 lub 880 635 911.