Karnawał w pełni, dlatego Polska Filharmonia Bałtycka, obok obowiązkowych, balowych propozycji przygotowała także ofertę koncertową, która częściowo utrzymana jest w lekkim, noworocznym charakterze, ale powinien także zadowolić nieco bardziej wymagających słuchaczy.  Mowa o dwóch koncertach, z których pierwszy – „Wirtuozi skrzypiec” czeka nas już w najbliższy piątek (18.01.2013r.), tradycyjnie o godz. 19:00, a drugi związany z obchodami Roku Lutosławskiego, odbędzie się w ostatni piątek stycznia (20.01.2013r.). Także o godz. 19:000. Oba koncerty obfitują w doskonałe nazwiska wykonawców, jak choćby Roman Lasocki czy znakomita gdańszczanka Ewa Pobłocka oraz  ciekawy repertuar.

Repertuar koncertu utrzymany jest  w lekkim, noworocznym charakterze. Orkiestrą Symfoniczną Polskiej Filharmonii Bałtyckiej dyrygował będzie Roman Kofman, wytypowany m.in. przez brytyjski katalog fonograficzny muzyki klasycznej „Penguin Guide”, jako jeden z najlepszych na świecie interpretatorów VII Symfonii Szostakiewicza.  Wystąpi również jeden z najwybitniejszych polskich skrzypków - Roman Lasocki.

Wieczór otworzy jeden z najczęściej wykonywanych utworów mistrza Lutosławskiego – „Partita na Skrzypce i fortepian”.

Kolejne kompozycje, pozwolą się przenieść słuchaczom bliżej gorącego i roztańczonego południa Europy. W programie nie zabraknie „Kaprysu Hiszpańskiego” Rimskiego-Korsakowa, żywiołowych „Tańców Węgierskich” nr 2 i 5  Brahmsa czy też „Kaprysu Włoskiego”, op. 45, skomponowanego przez Czajkowskiego podczas pobytu w Rzymie w czasie hucznego karnawału. W doskonały nastrój wprawi słuchaczy z pewnością także Uwertura do operetki „Dama Pikowa”, autorstwa wiedeńskiego kompozytora Franza von Suppé. 

Drugi koncert, związany jest  ściśle z obchodami roku Lutosławskiego. W programie tego koncertu  nie zabraknie słynnego, „Koncertu fortepianowego”, dla którego inspiracją stała się XIX-wieczna tradycja wirtuozerskiej pianistyki. W tym bowiem utworze Lutosławski przetworzył wzory zaczerpnięte od Chopina, Brahmsa czy Liszta. Ręka Mistrza dodała mu jednak w pełni nowoczesnego szlifu. Wydarzenie jest  tym bardziej warte uwagi, że przy fortepianie zasiądzie wybitna gdańszczanka Ewa Pobłocka. Publiczność będzie mogła także usłyszeć dzieło jednego z największych symfoników epoki późnego romantyzmu Piotra Czajkowskiego: V symfonię e-moll, op. 64. Utwór słynie m.in. z brawurowych efektów orkiestrowych, wykonywanych w zawrotnym tempie. Tym razem, zabrzmi on w wykonaniu znakomitych gdańskich filharmoników pod batutą wieloletniego dyrygenta Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji oraz Filharmonii Narodowej w Warszawie, dyrektora muzycznego Opery Narodowej w Warszawie Kazimierza Korda.

BACKGROUND:

Roman Lasocki

Jeden z najwybitniejszych skrzypków polskich średniego pokolenia. Studia uwieńczone dyplomem z wyróżnieniem ukończył w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi w klasie profesora Franciszka Jamrego. Naukę kontynuował później u takich mistrzów, jak: André Gertler, Henryk Szeryng, Tadeusz Wroński czy Stanisław Lewandowski. Brał udział w wielu kursach mistrzowskich,m.in. w Budapeszcie, Weimarze, Genewie i Barcelonie.
Występował na najważniejszych estradach koncertowych świata, m.in. w paryskiej Salle Gaveau, wiedeńskiej Bösendorfer-Saal, nowojorskiej Carnegie Hall oraz w innych poważanych centrach koncertowych Europy, Azji, Stanów Zjednoczonych i Kanady. Uczestniczył w renomowanych światowych festiwalach muzycznych, takich jak Festival Estival de Paris czy Warszawska Jesień.
Występował z najwybitniejszymi polskimi dyrygentami, szczególnie zaś ceni sobie koncerty i nagrania dokonane z Filharmonią Śląską oraz Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia pod dyrekcją Karola Stryi, Antoniego Wita, Mirosława Jacka Błaszczyka i Jerzego Swobody. Nagrał ponad dwadzieścia płyt analogowych i kompaktowych dla wytwórni polskich, niemieckich, angielskich, francuskich i japońskich. Nagrywał dla Polskiego Radia, a także dla radiofonii niemieckiej, francuskiej, włoskiej, szwedzkiej, węgierskiej, belgijskiej, holenderskiej, hiszpańskiej, czeskiej i koreańskiej oraz dla rozgłośni amerykańskich i kanadyjskich. Jego wieloletnia współpraca z Telewizją Polską zaowocowała sześcioma cyklami muzycznymi (m.in. Fantazja na smyczki, Mistrzowie wiolinistyki, Historie smyczkiem pisane, Roman Lasocki przedstawia), w ramach których zrealizował przeszło 250 odcinków programów, których gośćmi byli najwybitniejsi polscy skrzypkowie, altowioliści i wiolonczeliści.
Od dziesięcioleci artysta zapraszany jest do prowadzenia kursów mistrzowskich w Niemczech, Francji, Holandii, Hiszpanii, na Węgrzech, w Korei Płd., Japonii, USA i Kanadzie. Jest także jurorem i przewodniczącym wielu polskich i międzynarodowych konkursów skrzypcowych.
Od roku 1970 zajmuje się także pedagogiką. Jest profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz profesorem Akademii Muzycznej w Katowicach. W latach 2002–2004 wykładał jako visiting professor na Uniwersytecie Keimyung w Daegu (Korea Płd.) oraz prowadził kursy mistrzowskie w Seulu. Z jego klasy wyszło wielu cenionych skrzypków polskich, obecnie pedagogów wyższych uczelni muzycznych. Roman Lasocki pełnił także szereg odpowiedzialnych funkcji akademickich, m.in. prorektora ds. artystycznych warszawskiej uczelni muzycznej (1996–2002, 2005–2012). Nadto jest promotorem i recenzentem prac doktorskich, habilitacyjnych i wniosków o nadanie tytułu profesora składanych w większości uczelni muzycznych w kraju.
Ponad trzydziestu wybitnych kompozytorów dedykowało Romanowi Lasockiemu swoje dzieła, wśród nich: Rafał Augustyn, Jerzy Bauer, Edward Bogusławski, Marian Borkowski, Sławomir Czarnecki, Andrzej Dutkiewicz, Jan Wincenty Hawel, Włodzimierz Kotoński, Stanisław Moryto, Bronisław Kazimierz Przybylski, Witold Rudziński i Romuald Twardowski.
O grze Romana Lasockiego z uznaniem wypowiadały się wybitne osobistości świata muzyki. Witold Lutosławski w liście do artysty pisał: Dzięki Pana i Pani Musialskiej wykonaniu uwierzyłem, iż Recitativo e arioso nie zostało napisane przeze mnie lewą ręką, a wykonanie Państwa podoba mi się bardzo. Wielki kompozytor zachęcał też skrzypka do zainteresowania się innymi jego dziełami. W odpowiedzi na sugestię Mistrza Roman Lasocki wykonał Partitę w wersji na skrzypce i orkiestrę blisko siedemdziesiąt razy, a jego nagranie (PRK CD020) sprzed dziesięciu laty, dokonane z Filharmonią Śląską pod dyrekcją Jerzego Swobody, zostało świetnie przyjęte przez krytykę, a także przez profesora Tadeusza Wrońskiego – jednego z największych polskich skrzypków i pedagogów wiolinistyki – który tak pisał w „Ruchu Muzycznym” z 11 stycznia 1998: Roman Lasocki jest skrzypkiem dojrzałym, cieszy się zasłużonym uznaniem w kraju i za granicą. Cechą szczególną jego wyobraźni muzycznej jest pełne odczucie i zrozumienie muzyki najnowszej, co potrafi zaszczepić i swoim uczniom. Nie przestaje przy tym być skrzypkiem uniwersalnym, rozumiejącym wszystkie style. Roman Lasocki może zaliczyć wykonanie Partity Lutosławskiego do swoich prawdziwych osiągnięć i – moim zdaniem – dzięki temu nagraniu Partita zakorzeni się w repertuarze skrzypków.
Za wybitne osiągnięcia artystyczne Roman Lasocki został uhonorowany Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Polskiego Radia, nagrodą Złotego Ekranu, pięciokrotnie Nagrodą Ministra Kultury, a także medalem Gloria Artis.
Od 2012 roku Roman Lasocki pełni funkcję prezesa Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków.
Artysta gra obecnie na skrzypcach „Lasocki” – dziele lutnika Stanisława Króla, które powstało w czerwcu 2012 roku.

Roman Kofman

Urodził się w Kijowie, na Ukrainie. Muzyczną edukację rozpoczął jako skrzypek, lecz po uzyskaniu dyplomu dyrygenckiego w 1971 roku, zdecydował się wybrać tę drogę kariery, stając się w krótkim czasie jednym z najbardziej znanych i wszechstronnych dyrygentów w byłym Związku Radzieckim.
W 1978 roku uzyskał tytuł profesorski Narodowej Akademii Muzycznej im. Piotra Czajkowskiego w Kijowie, trzecim pod względem wielkości ośrodku muzycznym po  Moskwie i St. Petersburgu.
Był głównym dyrygentem Orkiestry Symfonicznej Filharmonii w Doniecku (Ukraina), Orkiestry Symfonicznej w Seulu (Korea Południowa) oraz Orkiestry Filharmonii Pomorskiej (Polska). Od 1990 roku pełni funkcję pierwszego dyrygenta cieszącej się światowym uznaniem Kijowskiej Orkiestry Kameralnej.
W swojej karierze dyrygował przeszło 70 orkiestrami w Europie, Ameryce, Azji i Afryce. Były wśród nich  takie zespoły jak: Münchner Philharmoniker, Deutsches Sinfonie Orchester Berlin, Orchestre National de Belgique, Liverpool Royal Philharmonic Orchestra, Orchestre Philharmonique de Radio France, Bayerisches Rundfunk Orchester czy MDR Sinfonie Orchester Leipzig.
W latach 2003- 2008 Roman Kofman pełnił funkcję pierwszego dyrygenta Orchester der Beethovenhalle oraz Opera Theater w Bonn. Wraz z orkiestrą beethovenowską dokonał nagrań wszystkich 15 Symfonii Szostakowicza dla wytwórni Dabringhaus und Grimm. Wiosną 2001 roku za nagranie arii operowych Piotra Czajkowskiego z Julią Varady i Bayerisches Rundfunkorchester, został wyróżniony nagrodą niemieckich krytyków muzycznych, Preis der deutschen Schallplattenkritik.
W 2007 roku prestiżowy brytyjski katalog fonograficzny muzyki klasycznej, Penguin Guide, wytypował listę 6 najlepszych wykonań VII Symfonii Szostakowicza. W gronie najlepszych interpretatorów znały się tak wybitne nazwiska, jak Leonard Bernstein, Neemi Järvi, Rudolf Barschai, Bernard Haiting, Valery Gergiev oraz Roman Kofman, przy czym nagranie Maestro Kofmana i Orkiestry Beethovenowskiej z Bonn znalazło się na pierwszym miejscu listy.
W tym samym roku Roman Kofman otrzymał także międzynarodową nagrodę „Echo Classic Prize” za nagranie oratorium Christus Franza Liszta (nagrodą uhonorowani zostali także Daniel Barenboim, Simon Rattle, Marris Jansons, Esa-Pekka Salonen oraz Riccardo Chailly.)
Maestro Roman Kofman znany jest również jako kompozytor, dyrygent spektakli operowych oraz autor tomów prozy i poezji.

Kord Kazimierz

Dyrygent; ur. 18 listopada 1930, Podgórze. W 1949 ukończył Liceum Muzyczne w Katowicach w klasie fortepianu. W latach 1949-55 studiował grę na fortepianie u Władimira Nilsena w konserwatorium w Leningradzie, a od 1956 do 1960 – dyrygenturę pod kierunkiem Artura Malawskiego i Witolda Krzemieńskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. W latach 1960-62 był chórmistrzem i dyrygentem w Operze Warszawskiej. W latach 1962-69 pełnił funkcję dyrektora i kierownika artystycznego Miejskiego Teatru Muzycznego w Krakowie, gdzie przygotował ok. 30 premier, m.in. Fausta Charlesa Gounoda we własnej reżyserii i scenografii Józefa Szajny.
Sukces tego spektaklu otworzył mu drogę do Gärtnerplatztheater w Monachium (Dama pikowa Piotra Czajkowskiego, Zamek księcia Sinobrodego Béli Bartóka), a następnie do Metropolitan Opera w Nowym Jorku (Dama pikowa, Borys Godunow Modesta Musorgskiego, Aida i Makbet Giuseppe Verdiego, Così fan tutte Wolfganga Amadeusa Mozarta). W latach 1969-73 był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach. Od 1977 do 2001 zajmował stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego Filharmonii Narodowej w Warszawie. Z zespołem Filharmonii Narodowej odbył szereg wielkich tournées po krajach europejskich, Stanach Zjednoczonych, Australii, Chinach i Japonii oraz dokonał licznych nagrań radiowych i płytowych. Jednocześnie był dyrygentem orkiestry Südwestfunk w Baden-Baden (1980-86). Występował z wieloma słynnymi orkiestrami w Leningradzie, Cleveland, Chicago (debiut w 1973), Cincinnati, Pittsburgu, Detroit, Tokio, Toronto (w 1974 – europejskie tournée z Toronto Symphony Orchestra po śmierci Karela Ančerla), Londynie, Pradze, Monachium, Stuttgarcie, Rzymie, Mediolanie, Paryżu, Amsterdamie, Berlinie, Frankfurcie, Atenach. Realizował spektakle w teatrach operowych w Nowym Jorku, Londynie (Covent Garden), Monachium, Düsseldorfie (Eugeniusz Oniegin Piotra Czajkowskiego, Żywot rozpustnika Igora Strawińskiego), Amsterdamie (Orlando Georga Friedricha Haendla, Katierina Izmaiłowa Dmitrija Szostakowicza w reżyserii Aleksandra Bardiniego, Wozzeck Albana Berga), Kopenhadze (Opera Królewska), San Francisco (Rigoletto, Otello i Falstaff Giuseppe Verdiego, Borys Godunow Modesta Musorgskiego, Gioconda Amilcare Ponchielliego). Nagrał wiele płyt, m.in. z utworami Jeana Sibeliusa i IV Symfonią Piotra Czajkowskiego z orkiestrą New Philharmonia (Decca), Fidelio Ludwiga van Beethovena, Requiem Giuseppe Verdiego (Polskie Nagrania). Zrealizował też wiele nagrań telewizyjnych dla Südwestfunk (m.in. msze Josepha Haydna, Requiem Wolfganga Amadeusa Mozarta, utwory Karola Szymanowskiego i George’a Gershwina).
Jest inicjatorem „Forum Lutosławskiego” – cyklów koncertów połączonych z prezentacją sztuk plastycznych oraz forum dyskusyjnym.
Kazimierz Kord jest laureatem licznych nagród artystycznych, m.in. Nagrody Krytyki podczas Biennale Muzycznego w Berlinie (1971), Złotego Orfeusza podczas Festiwalu „Warszawska Jesień” (1972), Conductor of the Year w Monachium (1972). W 1976 otrzymał od Ministra Spraw Zagranicznych dyplom uznania za wybitne zasługi w propagowaniu polskiej muzyki za granicą, zaś w 1977 został laureatem Nagrody I stopnia Ministra Kultury i Sztuki.

Ewa Pobłocka

Należy do najwybitniejszych pianistów swego pokolenia. Występowała niemal we wszystkich krajach Europy, a także obu Amerykach, Singapurze, Korei, Japonii i Australii, koncertując z najsłynniejszymi orkiestrami w najbardziej prestiżowych salach. Wielokrotnie odbywała tourneé po krajach europejskich jako solistka Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Kazimierza Korda i Antoniego Wita. Jest pianistką wszechstronną o rozległym repertuarze. Wykonuje zarówno recitale, koncerty z orkiestrą jak i muzykę kameralną, chętnie współpracując ze śpiewakami. Dokonała szeregu prawykonań i premierowych nagrań utworów polskich kompozytorów współczesnych m.in. Koncertu fortepianowego Andrzeja Panufnika (polskie prawykonanie, pierwsza rejestracja z Londyn Symphony Orchestra pod dyrekcją kompozytora), Koncertu fortepianowego Witolda Lutosławskiego (pierwsze polskie nagranie z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia pod dyrekcją kompozytora), Koncertu fortepianowego Pawła Szymańskiego dedykowanego pianistce a powstałego na zamówienie Radia francuskiego (prawykonanie w Paryżu na festiwalu Presences) oraz Koncertu fortepianowego Pawła Mykietyna (1997) również jej dedykowanego.

Ewa Pobłocka współpracuje z wieloma radiofoniami europejskimi, nagrała ponad 40 płyt m.in. dla Deutsche Grammophon, Conifer Records, Victor JVC, CD Accord, z których wiele uzyskało nagrody i entuzjastyczne oceny krytyków. Ostatnie jej realizacje płytowe to komplet utworów fortepianowych Edwarda Griega oraz utwory solowe Johannesa Brahmsa.
Najbliższe plany nagraniowe obejmują utwory R.Schumanna i komplet pieśni Fryderyka Chopina oraz recital chopinowski na historycznym fortepianie Pleyel z 1848 roku.

Ewa Pobłocka jest cenionym pedagogiem. Prowadzi klasę fortepianu w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy i w  Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie, współpracuje jako profesor gościnny z Uniwersytetem Muzycznym w Nagoya (Japonia) i Calgary (Kanada). Zapraszana jest do jury wielu międzynarodowych konkursów pianistycznych.
Jest laureatką dorocznej nagrody Ministra Kultury. W 2004 roku została odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2007 roku Prezydent RP nadał jej tytuł profesora.

www.filharmonia.gda.pl