Już 31 stycznia 2014 roku na Ołowiance gościć będziemy wybitnych muzyków. Pianista, dyrygent, a także kompozytor Jerzy Maksymiuk, którego osoby nikomu nie trzeba przedstawiać, pianistka Ewa Osińska, goszcząca na estradach całej Europy oraz znakomita Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej. Ostatniego dnia stycznia wspólnie zabiorą audytorium na Ołowiance we wspaniałą podróż przez najbardziej romantyczne muzyczne zakątki. Podczas koncertu w postaci swych najpiękniejszych dzieł objawią się nieżyjący już kompozytorzy doby romantyzmu i neoromantyzmu. Zapraszamy na Ołowiankę!

Na repertuar koncertu Potęga Romantycznej Orkiestry składają się najznakomitsze dzieła Mahlera, Schumanna oraz Schuberta. Jest to wybór nieprzypadkowy, gdyż każdy z wymienionej trójki kompozytorów w jakiś sposób związany jest z epoką romantyzmu.

Sam romantyzm wniósł do muzyki wiele zmian. Począwszy od XIX wieku  większą uwagę zwraca się na treść, jaką niesie dane dzieło, nie zaś jedynie na poprawność formy. Dodatkowo od epoki romantyzmu większą wagę przywiązywać zaczęto do subiektywnego przedstawiania oraz swobodnego wyrażania indywidualizmu poszczególnych twórców. Kompozycje romantyczne mienią się barwnością rozmaitych uczuć i emocji i choćby przez to nie sposób przejść obok nich obojętnie. Choć wymienione cechy to tylko drobny wycinek zmian, jakie dokonały się w tym okresie, są wystarczająco zachęcające do zapoznania się z kompozycjami tego okresu. Neoromantyzm dodatkowo pogłębił rozwój aparatu orkiestrowego, który zapoczątkowano wraz z romantyzmem. Dzięki temu powstały dzieła wymagające bardzo dużego składu orkiestry, czego przykładem mogą być niektóre utwory Mahlera.

Orkiestrą Symfoniczną Polskiej Filharmonii Bałtyckiej zadyryguje Jerzy Maksymiuk, co jeszcze bardziej spotęguje wrażenia wywołane przez doskonałość repertuaru. W programie koncertu usłyszymy Koncert Fortepianowy a-moll Schumanna, gdzie solistką będzie znakomita Ewa Osińska. Wspaniała „Wielka” Symfonia Schuberta to dzieło dojrzałe, którego każdy szczegół został dokładnie przemyślany. Natomiast Adagietto Mahlera to wyjątkowo piękna część V Symfonii tego kompozytora, będąca muzyczną deklaracją miłości Mahlera do Almy Schindler, późniejszej żony kompozytora.

Bilety na Koncert Symfoniczny o tytule Potęga Romantycznej Orkiestry dostępne są w cenach: 15–60 zł w systemie sprzedaży on-line: www.filharmonia.gda.pl, przez platformę sprzedażową: www.bilety24.pl oraz przez aplikacje mobilną na smart fonach.

Szczegóły na :www.filharmonia.gda.pl oraz w kasach PFB ( Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. , 58 320 62 62 lub 58 323 83 62).

POTĘGA ROMANTYCZNEJ ORKIESTRY

31/01/2014 piątek, godz.19:00

Sala Koncertowa na Ołowiance

Bilety w cenie 15–60 zł

Jerzy Maksymiuk dyrygent

Ewa Osińska fortepian

Orkiestra Symfoniczna PFB

PROGRAM

Gustaw MAHLER Adagietto z V Symfonii cis-moll

Robert SCHUMANN Koncert fortepianowy a-moll 

Franz SCHUBERT IX Symfonia C-dur („Wielka”)

BACKGROUND

Jerzy Maksymiuk

Urodził się w Grodnie. Studia muzyczne zwieńczyły trzy dyplomy: z pianistyki ( klasa Jerzego Lefelda), kompozycji (klasa Piotra Perkowskiego) i dyrygentury (klasa Bogusława Madeya).

W roku 1961 zdobył I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, ale pianistykę porzucił na rzecz dyrygentury. W 1972 roku założył Polską Orkiestrę Kameralną, którą wkrótce wielu krytyków uznało za jedną z najlepszych orkiestr na świecie. POK koncertowała pod jego batutą na całym świecie  w tak prestiżowych salach jak Carnegie Hall, London Proms, Wiener Ferein i oczywiście w Polsce. Sukcesem był także  kontrakt z wytwórnią płytową EMI.

W roku 1975 Maksymiuk został pierwszym dyrygentem WOSPR-u (dwukrotne tournée europejskie i w Stanach Zjednoczonych). Lata 1983-1991 to okres owocnego szefowania BBC Scottish Symphony Orchestra, wielu koncertów i tournée z tym zespołem(m.in. Koncerty Promenadowe w Londynie). Tytuł Conductor Laureate przyznany artyście jest wyrazem uznania dla jego osiągnięć w BBC SSO. W roku 1990 Jerzy Maksymiuk rozpoczął współpracę z English National Opera, gdzie poprowadził premierowe przedstawienia "Don Giovanni" i " Zemsta nietoperza". Następne lata wypełniły koncerty w wielu prestiżowych salach, m.in. dyrygował koncertem otwierającym salę Filharmonii w Belfaście. Na swym koncie ma koncerty z tak znanymi orkiestrami jak: London Symphony Orchestra, London Philharmonic Orchestra, Philharmonia Orchestra, Orchestre National de France, Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra. Zawsze koncertował także w kraju, często z wyróżnianą przez siebie Sinfonią Varsovią.

Nagrał ok.100 płyt, m.in. dla EMI (13 płyt),  Hyperionu, Naxosa. Wiele uhonorowanych zostało prestiżowymi nagrodami. M.in. Wiener Floeten Uhr za interpretacje Mozarta z POK (1982),  Gramophone Award za "Best Concerto of the Year" (1992) z nagraniem "The Confession of Isobel Gowdie" Jamesa Macmillana , w 1995 roku  Hyperionu za koncerty fortepianowe Medtnera (solista Nikolai Demidenko). W Polsce wielokrotnie jego nagrania zdobywały „Fryderyka”, m.in. za nagrany z Sinfonią Varsovią i Agatą Szymczewską  album „Karłowicz” (BeArTon). Wcześniej  tę samą nagrodę zdobyły albumy BeArTonu „Witold Lutosławski”  (Sinfonia Varsovia, Janusz Olejniczak, Olga Pasiecznik) oraz aż w dwóch kategoriach przyznano Fryderyki za album z muzyką Henryka Mikołaja Góreckiego z tą samą orkiestrą, Adamem Kruszewskim i chórami PR i Schola Cantorum Gedanensis(2003).

Maksymiuk zawsze propagował muzykę współczesną. Jest jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. M.in. brał udział w "Warszawskiej Jesieni" (dwie nagrody "Orfeusza"), a w różnych krajach dokonał prawykonań ok. 200 współczesnych utworów. W uznaniu tych zasług Strathclyde University w Glasgow uhonorował go tytułem Doktor of  Letters .

Jest jednym z dwóch artystów na świecie, którym Elgar Society przyznało prestiżowy złoty medal za popularyzowanie muzyki Edwarda Elgara.

Maksymiuk to także kompozytor (muzyka symfoniczna, kompozycje kameralne, balet, pieśni, muzyka filmowa). Z tych dawnych kompozycji sam najbardziej ceni „Expront”(1980), z muzyki filmowej - tę napisaną do „Sanatorium pod klepsydrą” w reżyserii Wojciecha Hasa.

W ostatnich latach, w których dużo komponuje, powstały m.in. następujące utwory: ”A lonely Star over Be’er - Sheva” (2010) – utwór na kwintet, „Vivaldi w Bostonie” na orkiestrę smyczkową i kwartet smyczkowy(2010) , „Liście gdzieniegdzie spadające” na orkiestrę kameralną z fortepianem (2011), „Lament serca, Kielcom in memoriam” na orkiestrę, klarnet i sopran (2012) . Muzyka (85 minut) napisana do niemego filmu „Mania” z Polą Negri wykonywana była w 2012 roku na żywo wraz z prezentacją filmu w Londynie, Madrycie, Paryżu, Kijowie, Berlinie i w Warszawie.

Maestro ma wiele odznaczeń, m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski i Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.  Szczyci się także tytułem Honorowego Obywatela Miasta Białystok i Super Wiktorem.

Ewa Osińska

Urodzona w Warszawie, wykształcona w Warszawskiej Akademii Muzycznej, doskonaliła swoje umiejętności u wybitnych pedagogów i artystów – u prof. Zbigniewa Drzewieckiego oraz prof. Ryszarda Baksta, uzyskując doktorat w rodzimej Uczelni.

Zainteresowania humanistyczne skłoniły Ewę Osińską do podjęcia równolegle, przez okres 3 lat, studiów na Wydziale Filologii Romanskiej na Uniwersytecie Warszawskim.

Od roku 1968 kształci się w Konserwatorium Europejskim w Paryżu pod kierunkiem cenionego w świecie artysty i wybitnego odtwórcy muzyki francuskiej profesora – Vlado Perlemutera, uzyskując zaszczytne Prix d’Excellence. W tym właśnie okresie zdobywa najwyższe laury na międzynarodowych konkursach pianistycznych we Włoszech i Hiszpanii, jak również nagrodę za najlepsze wykonania muzyki hiszpańskiej. Jest to początek ożywionej działalności artystycznej.

Trasy występów Ewy Osińskiej prowadzą przez największe sale koncertowe świata: Warszawa – Filharmonia Narodowa; Londyn – Queen Elisabeth Hall, Wigmore Hall; Turyn – RAI; Tokyo – Bunka Kaikan; Kyoto; Sapporo; Moskwa – Rachmaninow Hall; Kreml; Neapol – Teatro San Carlo; Leipzig – Gewandhaus; Pekin – Beijing Concert Hall; Mexico – Bellas Artes; Paryż – Chatelet, Theatre de Rond Point, Salle Pleyel, Theatre des Champs Elysees, Radio France, Salle Gaveau; Praga – Dworzak Hall; Rochester – Eastman Hall; Waszyngton, Miami, Bruksela, Sofia, Bukareszt, Lille, Bordeaux, Andorre oraz inne miasta.

Ewa Osińska bierze udział w prestiżowych, międzynarodowych festiwalach muzycznych w Europie: w Austrii, Niemczech, Polsce, Włoszech, na Cyprze oraz w Andorze, Francji i kilkakrotnie w Luxemburgu, gdzie wystąpiła jako solistka z Polish Chamber Orchestra. Pianistka wystąpiła również w Chinach, Rosji, Stanach Zjednoczonych i Meksyku.

Ewa Osińska wystąpiła w Victoria Hall w Londynie, w maju 2004 roku, z galowym recitalem chopinowskim pod patronatem ambasadora Rzeczpospolitej Polskiej – Stanisława Komorowskiego, inaugurującym obchody wejścia Polski do Unii Europejskiej.

Artystka współpracuje z wieloma renomowanymi orkiestrami jak: Filharmonia Narodowa, Filharmonia Krakowska, Filharmonia Pomorska, Suisse Romande, Orchestre Lamoureux, Leipzig Rudfunk, Capitol de Toulouse, Sinfonia Varsovia, Orkiestra Kameralna Filharmonii Narodowej, Ensemble Orchestral de Paris, Orchestra Nacional de Mexico, Kremlin Chamber Orchestra, Rochester Symfoni Orchestra, Rudfunk Gewandhaus, kwartet Prima Vista grając pod batutą J. Semkowa, M. Plasson, J. Maksymiuka, K. Akiyamy, J. Kaspszyka, W. Michniewskiego, H. Kuroiwa, B. Aprea, J. Błaszczyka, B. Woodsworth, A. Gerecz, H. Neumana, P. Kuenz, St. Gałońskiego, Ph. Bender, J. Swobody, K. Teucha, W. Stefanowa, W. Kazandjewa, M. Rachlewskiego i innych.

Rozległy repertuar artystki obejmuje utwory fortepianowe począwszy od klawesynistów francuskich po schyłek XX wieku. Ewa Osińska z upodobaniem wykonuje repertuar XX wieku. Była pierwszą wykonawczynią 1-szej Sonaty D. Szostakowicza w Londynie, Lozannie, Paryżu oraz Warszawie, jak również 1-szej Sonaty K. Szymanowskiego w Paryżu w audytorium słynnego muzeum D’Orsay, gdzie publiczność przyjęła ten utwór niezwykle gorąco.

W latach 70-tych popularyzowała miniatury fortepianowe Aleksandra Tansmana włączając je do programów koncertów we Francji, a następnie jako jedna z pierwszych wykonawczyń, w czasach trudnych historycznie dla tego kompozytora, nagrywała je dla Telewizji Polskiej.

Tomasz Sikorski dedykował Ewie Osińskiej utwór Eufonia, który wykonała po raz pierwszy na Festiwalu Muzyki Współczesnej w Alicante w Hiszpanii obok utworów Zygmunta Krauze.

Pianistka występowała również z recitalami z wybitną polską śpiewaczką Teresą Żylis – Gara we Francji i Hiszpanii, prezentując muzykę polską oraz francuską. Uznanie publiczności we Wrocławiu zdobyły występy Ewy Osińskiej ze śpiewaczką chińską Moniką Ling Lin, prezentujące między innymi utwory kompozytorów chińskich.

Pianistka od wielu lat zasiada w jury konkursów krajowych i międzynarodowych, Chopinowskich: w Pekinie, Moskwie, Palma Majorka; w konkursie im. Marii Canals w Barcelonie oraz Bydgoszczy, Brest, Porto, Jaén i innych oraz w Doniecku w konkursie poświęconym muzyce Prokofiewa.

Ewa Osińska dokonuje nagrań telewizyjnych (Telewizja Polska), radiowych (BBC, Radio France, RAI, Polskie Radio, Radio Petersburg) i płytowych. W jej dorobku płytowym znajduje się 14 płyt chopinowskich, nagranych dla francuskiej wytwórni płytowej Cassiopee, z czego komplet polonezów, walców, impromptus i scherza ukazał się również w Columbia Japan.

Polskie Nagrania wydały 4 koncerty Mozarta z udziałem Polish Chamber Orchestra pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka oraz Portret muzyczny artystki, który zawiera nagrania utworów od Bacha do Szostakowicza.

Prapremiera w dziedzinie fonografii światowej to nagranie Polonaise Brillant op. 3 F. Chopina w wersji fortepianowej, którego dokonała Ewa Osińska w roku 1989 w Londynie dla wytwórni płytowej Sony Classical, do czego wydatnie przyczynił się wybitny polski muzykolog i krytyk muzyczny J. Weber.

Ewa Osińska kilkakrotnie wykonała w Paryżu wszystkie dzieła Chopina na fortepian z orkiestrą w Salle Pleyel i Theatre des Champs Elysees oraz wystąpiła w tym repertuarze na festiwalu Chopin Opera Omnia w Turynie.

Ewa Osińska pełni wiele funkcji publicznych. Od roku 1987 (rok założenia Fundacji) jest członkiem Fundacji Kultury Polskiej w Warszawie. Była również jednym z 1-szych organizatorów reaktywowania Stowarzyszenia Muzyków Polskich we Francji, pełniła funkcję prezesa od 1995 do 1998 roku.

Master Class z młodymi pianistami stanowią ważny rozdział w życiu artystycznym Ewy Osińskiej oraz niejednokrotnie źródło wielkiej satysfakcji. Różnorodność repertuarowa jest czasem związana z miejscem geograficznym, tak więc np. w Japonii (Sapporo, Kyoto) oraz Rosji (Moskwa – słynna szkoła Gniesinych) czy Chinach (Pekin) jest to przeważnie Chopin, w Polsce (Bydgoszcz) były to kursy poświęcone wyłącznie Mazurkom Szymanowskiego. Inne kraje jak Hiszpania, Meksyk czy Francja koncentrują się na wielkich klasykach oraz impresjoniźmie, Akademia Krakowska – program eklektyczny od Bacha do Szostakowicza.

Za całokształt działalności artystycznej artystka otrzymała odznaczenie Zasłużony dla Kultury Polskiej oraz z rąk Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Polonia Restituta.

O sztuce pianistycznej Ewy Osińskiej wyrażali się z uznaniem krytycy takich pism, jak Times, Daily Telegraph, Ruch Muzyczny, Diapason, Harmonie, Le Figaro, Corriere Della Sera, La Stampa… Krytycy muzyczni pisali o grze pełnej elegancji i poetyczności, brzmieniu bogatym w niuanse wyrazowe, promiennym dźwięku. Najlepsze potwierdzenie kunsztu artystki stanowi rekomendacja prestiżowego słownika płytowego Diapason (wyd. Robert Laffont, Paryż 1981): „… jej interpretacja Mazurków oraz Polonezów Chopina została tu niezwykle wysoko oceniona …„.

Ewa Osińska jest szczęśliwą właścicielką dwóch listów Chopina z 22 września 1846 roku oraz 21 lipca 1849 roku, nabytych na aukcji w Paryżu.