Previous następna
Nr 5/2012 ...
Nr 4/2012 ...
Nr 3/2012 ...
Nr 1-2/2012 ...
nr 12/2011 ...
Nr 11/2011 ...
Nr 8-10 ...
Nr 7/2011 ...
Nr 6/2011 ...
Nr 5/2011 ...
Nr 3-4/2011 ...
Nr 1-2/2011 ...
Nr 9/2010 ...
Nr 7-8/2010 ...
Nr 6/2010 ...
Nr 5/2010 ...
Nr 3-4/2010 ...
Nr 1-2/2010 ...
Nr 12/2009 ...
Nr 11/2009 ...
Nr 10/2009 ...
Nr 9/2009 ...
Nr 7-8/2009 ...
Nr 6/2009 ...
Nr 5/2009 ...
NR 3/2009 ...
Nr 2/2009 ...
Nr 1/2009 ...

„Czarny sarkofag” i „rdzewiak”. Interpretacja obiektu architektonicznego – wykład w IKM

Na najbliższym wykładzie z cyklu „O pięknie, co na nic przydać się nie może” Monika Arczyńska i Maks Bochenek mówić będą o interpretacji obiektu architektonicznego na przykładzie najnowszych budynków w Gdańsku budynki – Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego i Europejskiego Centrum Solidarności. Spotkanie odbędzie się w 13 maja o godz. 19.00 w sieni IKM. Wstęp wolny.

- Najnowsze gdańskie realizacje – Teatr Szekspirowski i Europejskie Centrum Solidarności – wzbudzają skrajne emocje. Widzowie Teatru podejrzewają architekta, że z premedytacją skazał ich na torturę niewygodnych siedzeń. Sugerowano również, że okładziny ECS to zardzewiały materiał drugiego gatunku. Skrajne emocje wywołuje także współczesna sztuka, która wychodzi poza mury galerii i nie można uniknąć z nią styczności. Warszawska palma i tęcza podlegają jednak innym kryteriom oceny niż budynki. Aby sprawdzić, jakie to kryteria, użyjemy środków interpretacji artystycznej dla zrozumienia architektonicznej koncepcji, nie zapominając o kwestiach praktycznych – funkcjonalności i rozwiązaniach budowlanych - zapowiadają wykład Monika Arczyńska i Maks Bochenek.

Harmonogram cyklu:

13 maja, godz. 19.00, „Czarny sarkofag” i „rdzewiak”. Interpretacja obiektu architektonicznego.

27 maja, godz. 19.00, Dzieło sztuki czy kontener na sztukę? Między funkcjonalnością a ikonicznością muzeum.

10 czerwca, godz. 19.00, Dzieło nie(z)realizowane?

Dołącz do wydarzenia: http://on.fb.me/1G30wPL.

Wszystkie wykłady odbywają się w sieni IKM, przy ul. Długi Targ 39/40. Wstęp wolny.

---

O prowadzących:

Monika Arczyńska – dr inż. arch., studiowała na Politechnice Gdańskiej i TU Delft. W pracy doktorskiej zajmowała się relacjami pomiędzy społeczeństwem konsumpcyjnym a zrównoważonym mieszkalnictwem. Od 2006 roku jest związana z Heneghan Peng Architects, gdzie projektuje głównie budynki użyteczności publicznej (m.in. Wielkie Muzeum Egipskie, Muzeum Palestyny, Narodowe Centrum Sztuki Współczesnej w Moskwie oraz Giant’s Causeway Visitor Centre). Prowadzi zajęcia projektowe na Politechnice Gdańskiej oraz wykłada na Uniwersytecie Gdańskim. Jest stałym współpracownikiem miesięcznika „Architektura-Murator” i prowadzi miejsko-architektoniczny blog SIX LETTER CITY.

Maks Bochenek – absolwent historii sztuki na Uniwersytecie Gdańskim i Muzealniczych Studiów Kuratorskich na Uniwersytecie Jagiellońskim, doktorant historii sztuki na Uniwersytecie Gdańskim. Wykładał w katedrze Intermediów Gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wiceprezes Fundacji Alternativa. Krytyk sztuki. Współzałożyciel bloga „Modelator”, kurator wystaw takich jak „Alternativa 2013”, „Shoenberg!” w IS Wyspa w Gdańsku, „Re-​​Designing the East” w VKW w Stuttgarcie, „Nauczyciele – Sokrates u Duchampa” w IS Wyspa w Gdańsku. Publikował m.in. w „Obiegu”, Visual Communication”, „Springerin”.

O pięknie, co na nic przydać się nie może – opis cyklu

Ostatnia dekada bez wątpienia należy do czasu wytężonego nadrabiania zaległości w polskiej architekturze. Wzrost jakości powstających w kraju budynków jest głównie zasługą architektów, którzy dzięki międzynarodowemu wykształceniu i doświadczeniu wprowadzają nowe standardy, podążając jednocześnie za obowiązującymi kanonami. Wraz z nową architekturą pojawiła się potrzeba debaty, zdolnej do merytorycznej oceny powstających budynków. Główny problemem stanowi jednak brak profesjonalnych narzędzi i odpowiedniego języka, które pozwoliłyby wyjść poza kryteria funkcji i kosztu, a zwrócić uwagę na jakość koncepcji architektonicznej. Nowe źródła finansowania przyczyniły się do powstania w Polsce architektury, której rozmach formy i prestiż funkcji po raz pierwszy od wielu lat kwalifikują je do rangi architektonicznych dzieł sztuki.

Czy wobec tego język teorii współczesnych sztuk wizualnych może przyjść z pomocą współczesnej architekturze? Czy odwrotnie - jeśli wierzyć słowom francuskiego krytyka sztuki Theophile’a Gautier , że „prawdziwie piękne jest jedynie to, co nie może przydać się na nic” - języka interpretacji sztuki nie można zastosować wobec budynków z uwagi na ich funkcje użytkowe?

Instytut Kultury Miejskiej 
ul. Długi Targ 39/40
Gdańsk 80-830
tel: 58 760 72 16
www.ikm.gda.pl 

www.facebook.com/IKMgdansk
www.twitter.com/ikm_gdansk

 

 
 

opal copy