Czas zaciera wspomnienia. Niekiedy trudno przywołać w pamięci twarze sprzed 30, nawet 35 lat... Gdzieś w zakamarkach naszych umysłów skryły się nazwiska koleżanek i kolegów, którzy przed laty byli członkami naszej śpiewaczej wspólnoty. Odeszli, bo losy rzuciły ich w inne miejsca, bo sprawy rodzinne i zawodowe zajmowały im zbyt dużo czasu; odeszli, bo zmogła ich choroba i cierpienie, odeszli, bo tak chciał Bóg. Tych pamiętam najbardziej.

(Fot. Ewa Grzeszczuk)

Rok 1981. To nie był dobry czas. Tuż po strajkach w sierpniu 1980. Niepokój i niepewność. Strach przed dniem następnym. W takich okolicznościach rodziła się pewna inicjatywa. W nowej parafii – nowy chór. Potrzebny był tylko ktoś, kto przekona parafian, że to dobry pomysł. I ten ktoś się znalazł, i całe swoje serce włożył w nową ideę, całą swoją ogromną wiedzę muzyczną zapragnął przekazać innym. Amatorom, ale kochającym muzykę i śpiew ponad inne przyjemności. Bo trzeba było wielkiego zaangażowania, poświęcenia i wiary niezłomnej w słuszność przedsięwzięcia, żeby z garstki ludzi zbudować zespół, zgrany i działający jak jeden organizm, spoisty i trwały. Pomimo że mówiono – nie dacie rady, stan wojenny, to się nie uda.

(Fot. Ewa Grzeszczuk)

Powyższe hasło przyświecało uczestnikom V Forum Pomorskiej Edukacji, które odbyło się 9 listopada 2016 r. w Europejskim Centrum Solidarności w Gdańsku. Dyskutowano o tak cenionych na Pomorzu wartościach uniwersalnych, jak: regionalności, wielokulturowości i obywatelstwie.